Ҳаётда яхши одамлар билан бирга ҳайвондан ҳам ҳайвонроқ, вахший одамлар бор экан. Бунга ўзим гувоҳ бўлдим. 2009 йил 12 июнь куни қизим Дилдора бошига оғир кулфат тушди. Аниқроғи, қизим ва неварамдан айрилдим. Куёвим Дониёр укаси Баҳодир билан уй-жой талашиб, жанжалашиб қолишади. Орада катта тўполон бўлади. Бир муддат ўтиб, куёвим йўқлигида укаси Баҳодир жахл устида қизим ва набирамни милтиқдан отиб ташлади. Бечора қизим ва ҳали ҳаётнинг нималини ҳам англаб улгурмаган набирам хазон бўлди. Вахший қотил 1 ёшли жиянини ҳам аяб ўтирмади, вахшийларча товуқхонага ташлаб кетади. Бечора набирамни бир неча маротаба ўтказилган операциядан сўнг аранг асраб қолдик, аммо у биринчи гуруҳ ногирони. На юради, на гапиради, бир жойда ётади. Онаси ўлди, отаси ундан воз кечди ва мен уни қарамоғимга олдим.
Олти йилдан бери уни даволашга ҳаракат қиламан. Чунки мени ундан бошқа яқиним йўқ. Шифо истаб, Россиядаги Поленова номидаги болалар нейрохирургия институтига олиб бордим. Уни текшириб кўришди ва ёққа турғизиш имкони борлигини айтишди. Тузалиши учун 20 минг АҚШ доллари кетар экан. Аммо менда бунча пул йўқ ва топа олмайман ҳам. Ёшим 61 да, пенсионерман. Набирамни даволамасам, мендан кейин қандай яшайди, шундан хавотирдаман. Кўзим тириклигида, тузалиш имкони бор экан, уни оёққа тургизиш менинг энг катта мақсадим. Агар имконингиз бўлса, ёрдамингизга мухтож набирамизнинг даволанишига кўмаклашнинг. Аллоҳ топганларингизга барака берсин!
Кўмагингиздан умидвор Пиязова Хуснидахон опа.
Манзил: Тошкент шаҳри, Сергели тумани, “Дўстлик-2”-31-28
Телефон: (+998 90) 962-84-30
