Tessi – yoqimtoy, shu bilan birga, yoshiga nisbatan ancha jiddiy olti yoshli qizaloq. Bir kuni u ota-onasining ukasi Ted haqidagi gaplarini eshitib qoldi. Qizaloq ukasi og‘ir xasta ekanligi va ota-onasida uni davolatish uchun mablag‘ yo‘qligini bilardi. Tessi otasining yig‘idan ko‘zlari qizargan oyisiga umidsizlik bilan: - Tedni endi faqat mo‘'jiza qutqara oladi, - deganini eshitdi.
Shunda Tessi xonasiga yugurib kirdi-da, topgan-tutganini saqlaydigan murabbodan bo‘shagan shisha bankani topdi. Mayda tangalarni yerga ag‘dardi va bittami-bitta sanab chiqdi. Keyin ularni qaytarib bankaga soldi va dorixonaga qarab chopdi.
U dorixonachi unga e'tibor berishini jimgina kutdi, ammo u boshqa odamning suhbati bilan band edi va qizaloqni payqamasdi. Tessi ozgina bo‘lsa ham e'tibor jalb etish uchun oyoqlarini bir-biriga urib qo‘ydi. Hech vaqo bo‘lmadi. Keyin qattiq-qattiq yo‘talib qo‘ydi. Yana jimlik. Nihoyat, qo‘liga tanga olib, oynani taqillatdi.
– Nima istaysiz, - so‘radi dorixonachi norozi ohangda.
– Nahot tushunish qiyin bo‘lsa, men bir necha yildan beri ko‘rishmagan chigakolik akam bilan gaplashyapman!
– Yaxshi, ammo men o‘zimning ukam haqida gaplashmoqchi edim, - Tessi dorixonachi qanday ohangda gapirgan bo‘lsa, shunday javob berdi. – Bilasizmi, u juda-juda kasal va men...mo‘'jiza sotib olmoqchi edim.
- Kechirasiz, nima?
- Uning ismi Ted, boshida nimadir yomon narsa o‘syapti, dadam esa “uni faqat mo‘'jiza qutqarishi mumkin”, deyaptilar. Xo‘sh, bu mo‘'jiza deganlari qancha turadi?
– Qizaloq, biz bu yerda mo‘'jizalar sotmaymiz. Kechirasan, ammo senga yordam berolmayman.
– Siz avval gapimni eshiting: mening pulim bor va buning uchun to‘lashga qurbim yetadi. Agar bu pullar yetmasa, yana topishim mumkin. Faqat bu necha pul turishini aytsangiz bas.
Aptekachining po‘rim kiyinib olgan akasi cho‘kkalab oldi-da, qizaloqni oldiga chaqirdi.
— Senga mo‘'jizaning qanday turi kerak, qizim?
—Men bilmayman, - hiqilladi Tessi. – Men faqat ukamning qattiq kasallligini bilaman, oyim esa uni operatsiya qilish kerakligini aytadilar. Ammo dadam buning uchun to‘lolmaydilar, shuning uchun pullarimni ishlatishga qaror qildim.
– Ular qancha ekan? – so‘radi chikagolik kishi.
— Bir dollar va o‘n bir sent, - shipshidi Tessi. – Hozircha bori shu. Ammo kerak bo‘lsa, yana topishim mumkin.
—Qanday o‘xshashlik, - jilmaydi haligi kishi. – Bir dollar va o‘n bir sent.
U pulni mahkam qo‘liga tugdi-da, qizaloqni qo‘lidan olib, uylariga olib borishini so‘radi.
— Men ukangga bir nazar tashlash va ota-onang bilan uchrashishni istayman. Ko‘raylikchi, sizlarga mo‘'jizaning qanday turi kerak ekan!
Po‘rim kiyinib olgan bu kishi neyrojarrohlikka ixtisoslashgan taniqli shifokor Karlton Armstrong edi. U operatsiyani butunlay bepul o‘tkazdi va Ted tez orada uyga batamom sog‘ayib qaytdi. Ota-onaning quvonchlarini cheki yo‘q edi va ular uylariga jarrohni yetaklab kelgan tasodifiy voqealar silsilasini muhokama etishardi.
Bu doktor, - dedi oyisi ohista , - haqiqiy mo‘'jizaning o‘zi. Qiziq, bu aslida qancha turarkin?
Tessi jilmaydi. Axir u mo‘'jiza qancha turishini aniq bilardi-da. Bor-yo‘g‘i bir dollar va o‘n bir sent... Yana kichkina qizaloqning samimiy ishonchi.