Ҳали оламга беғубор кўз билан қарайдиган болалар дунёда манфур кимсалар ҳам борлигини, улар нафс йўлида ҳар қандай жирканчликдан тап тортмаслигини, ҳатто кичкиналарни ҳам аяб ўтирмасликларини билишмайди, деб ёзади “Постда” газетаси.
Ота-онаси ишга кетгач, ака-ука Фаррух билан Даврон (исмлар ўзгартирилди) уйда ҳеч нарсадан қўрқмай, хотиржам гаплашиб ўтиришарди. Бироздан сўнг Фаррух ҳам укасини ёлғиз қолдириб инглиз тили тўгарагига кетиши лозим эди. Келажакдаги орзулари ҳақида мириқиб гаплашаётган ака-укаларнинг суҳбатини устма-уст чалинган эшик қўнғироғи бўлиб юборди. Фаррух чопиб бориб туйнукчадан қараса, ташқарида қора кўзойнак таққан, бошига рўмол ўраб олган аёл турарди.
- Кимсиз? – сўради Фаррух уни танимай.
- Равшан аканинг танишиман, зарур гапим бор эди.
Нотаниш аёлдан отасининг исмини эшитган болакай унинг гапларига ишониб эшикни очди. Шу пайт юзига ниқоб таққан, қўлларига қўлқоп кийган киши ичкарига кирди-ю, боланинг юзига мушт туширди.
- Бақирсанг ўзингга ёмон бўлади, - дея дўқ урди у Фаррухнинг оғзини кафти билан беркитиб. – Яхшиликча айт, пуллар қаерда?
Бола хонага кириб келган яна бир ниқобли кишини кўриб қўрқиб кетди. У фақат киноларда босқинчилар бўлади деб ўйларди, қачондир ўзи ҳам босқинчилар қўлига тушишини сира хаёлига келтирмасди. Акасининг ортидан турган Давроннинг эса азбаройи қаттиқ қўрққанидан овози ҳам чиқмай қолганди.
Босқинчилардан бири уйни титкилай бошлади. Иккинчиси эса Фаррухнинг оёқ-қўлларини боғлаб қўйди ва ошхонадан пичоқ олиб чиқиб:
- Пуллар қаерда сақланади?! – дея сўради пичоқни унинг кўз олдида айлантирар экан.
Акасининг ҳолини кўриб баттар қўрқиб кетган Даврон уларга деворга ўрнатилган темир сейфни кўрсатди. Энди жиноятчилар сейф калитини излай бошладилар. Қанча дўқ-пўписа қилишса ҳам, болалардан тайинли гап чиқмади. Улардан бири қўнғироқ қилиб пастда пойлоқчиликка қолган учинчи шеригини ёрдамга чақирди. Ҳаял ўтмай яна бир нотаниш киши кириб келди ва бирга сейфни турган жойидан кўчириб ола бошладилар.
Фотима ишхонага борганда ҳам кўпинча хаёли уйда қолган болаларида бўларди. Тез-тез уйга қўнғироқ қилиб ҳол-аҳвол сўраб турарди. Ҳозир ҳам кўнгли негадир ғашланаверди. Қўли ишга бормагач, телефонини олиб Фаррухнинг уяли телефонига қайта-қайта қўнғироқ қилса ҳам, ҳеч қандай жавоб бўлмади. Фотиманинг хавотири кучайиб, уйдаги телефонга қўнғироқ қилди. Аввалига унга ҳам ҳеч ким жавоб бермади.
...Бир-бирининг пинжига тиқилиб, қалтираб ўтирган ака-укаларга телефоннинг кетма-кет жиринглаши умид бағишлагандек бўлди. Аммо аввалига уларни хонага қамаб турган ниқобли киши гўшакни кўтаришга йўл қўймади. Охири Давронга гўшакни кўтаришни буюрди ва ўзи ҳам эгилиб қулоқ тутди. Нариги томонидан онасининг овозини эшитган Давроннинг кўзларида ёш оқар, аммо пичоқ ўқталиб турган босқинчининг ўргатиб турган гапларини айтишдан бошқа чораси йўқ эди.
- Аканг дарсга кетдими?
- Ҳа, кетди.
- Негадир уяли телефонига қўнғироқ қилсам олмаяпти.
- Уйда қолдириб кетибди.
- Нега унақа гапиряпсан, ўғлим, соғлиғинг яхшими?
- Яхшиман, ухлаётгандим.
Давроннинг овози титраб, зўрға гапирарди. Унинг ёнида кимдир шивирлаб гап ўргатаётгандек ҳам эшитилгандек бўлди. Фотима ўғли билан гаплашгач, ички сезгиси унга қандайдир кўнгилсизликдан дарак бераётгандек туюлаверди. Устига-устак ўқитувчиси Фаррухнинг дарсга келмаганини айтди. Шундан сўнг Фотима қўшнисига қўнғироқ қилиб, вазиятни тушунтирди ва уйидан хабар олишни илтимос қилди. Бу пайтда босқинчилар ишини тугатиб, жуфтакни ростлаган эдилар.
Бир неча бор турли жиноятлар содир этиб, тегишли жазосини олган бўлса-да, озодликнинг қадрига етмаган Шуҳрат атрофига ўзи каби баднафс кимсаларни йиғиб жиноий гуруҳ тузди. Беш нафар эркак ва бир аёлдан иборат гуруҳ аъзоларининг аксарияти муқаддам судланган, хавфли жиноятчилар эди. Аввалдан режа тузиб, Яккасарой туманидаги хонадонлардан бирида истиқомат қилувчи Равшаннинг уй сотиб олиш учун тайёргарлик кўраётганини, айни пайтда жуда кўп пули борлигини аниқладилар. Равшан турмуш ўртоғи билан ҳар куни эрталаб ишга кетиб кечқурун қайтарди. Уйда икки нафар вояга етмаган фарзандлари қоларди.
- Бирор муаммо бўлса, ўзим ҳал қиламан, - деди Шуҳрат ҳамтовоқларига. – Икки киши ташқарида пойлоқчилик қилиб туриши керак. Сайёра, сен бирор ҳийла ишлатиб эшикни очтирасан. Аёл киши бўлганинг учун болалар қўрқмай очишади. Қолганлар ишни тезда битириб чиқади.
Улар жиноий гуруҳ аъзоларидан бири бўлган Носирнинг бошқарувидаги “Спарк” русумли автомашинада кўзланган манзилга етиб келдилар. Барча келишилгандек ҳаракатлана бошлади. Шуҳрат билан Худоёр ташқарида қолди. Бироз вақт ўтгач Шуҳратга ичкаридаги ҳамтовоғи қўнғироқ қилиб, сейф деворга ўрнатилганини, очишнинг иложи йўқлигини айтди. Энди унинг ўзи ҳам ичкарига кириб, сейфни ўрнатилган жойидан кўчириб олишди.
Ишни гўё ҳамирдан қил суғургандек осон бажарган жиноий гуруҳ аъзолари пойтахтнинг Чилонзор туманидаги Сайёранинг вақтинча яшаш уйига боришди. Сейфни бузиб очишди. Унинг ичидан чиққан катта миқдордаги пуллар, қимматбаҳо тақинчоқларни кўриб қувониб кетишди. Осон йўл билан топилган бойликни ўзаро тақсимлашгач тезлик билан тарқалишди. Улар бир неча кун учрашмасликка, бир жойда йиғилмасликка келишиб олган эди.
...Фотима ва Равшан мазкур ҳолат юзасидан ҳуқуқ-тартибот идораларига хабар берди. Тезкор суриштирув ишлари бошлаб юборилди. Воқеа жойидан ашёвий далиллар, жабрланувчиларидан маълумотлар олинди. Муқаддам шу каби жиноят учун судланганлар ўрганиб чиқилди. Натижада бир неча кун бир-бири билан кўришмай туришган келишиб олган тўда аъзолари яна бир жойда тўпланишга мажбур бўлдилар. Яъни, барчаси қўлга олингач, панжара ортида учрашишди. Суд ҳукми билан босқинчилар тўдасининг ҳар бир аъзосига тегишли жазо тайинланди.
