“Mashina odamni kasal qiladi” – umri velosipedda o‘tayotgan shifokor

{Yii::t(}

O'tkazib yuborish 6s

O'tkazib yuborish

Navoiy viloyati Nurota tumani markazi kichik shaharga o‘xshaydi: uylar ancha tig‘iz, tashkilot va davlat muassasalari bir-biriga yaqin joylashgan, piyoda ham aylanib chiqish mumkin. Ammo shunday bo‘lishiga qaramay, shaharcha yo‘llarida mashinalarning keti uzilmaydi.

Turizm yaxshi rivojlanayotgan ushbu hududda kelib-ketuvchi sayyohlardan tashqari 1-2 chaqirim naridagi ishxonasiga mashina minib boruvchilar ham ko‘p. Biroq 72 yoshni qarshilab, bugun nafaqa gashtini surayotgan Boli Sharipov butun faoliyati davomida ishga velosipedda qatnagan. U hamon velosiped ustida “yashamoqda”. Aytishicha, unga mashina olishni tavsiya qilganlar ko‘p bo‘lgan. Biroq u iqtisodiy imkoniyati yetsa ham bunga ko‘nmagan. 

Boli akaning qat’iy kun tartibi bor. Ertalab hovlisidagi o‘zi yaratgan bog‘da mehnat qiladi. Nonushta, tushlik va kechki ovqat belgilangan vaqtdan kechikmaydi. Peshindan so‘ng esa velosipedda sayrga chiqadi. Shaharchani aylanib, tanish-bilishlar bilan hol-ahvol so‘rashgach, Nurota chashmasidan suv olib, uyga qaytadi. Uning yana bir qat’iy odati shuki, ko‘chaga rasmiy kiyimsiz, bo‘yinbog‘ taqmasdan chiqmaydi.

“Nafaqaga chiqqanlariga 11 yil bo‘ldi. Hali ham to‘y-ma’rakalarga bo‘yinbog‘ taqib boradilar. Qo‘ying endi, desam “Onasi, men bu bo‘yinbog‘ uchun 7 yil o‘qidim. Yoshligimda ota-onamdan erta ayrildim, yetimlikda o‘sdim. Qiynalib talaba bo‘ldim, Toshkentda o‘qishdan bo‘sh paytlarimda hovlilarda mardikorchilik qilib, o‘zimni ta’minlaganman. Shuning uchun bo‘yinbog‘ni yechgim kelmaydi”, deydilar. Umrlari velosiped ustida o‘tdi. Hozir ham har kuni bir marta velosiped minib, ko‘cha aylanib keladilar, chashmadan suv keltiradilar. Velosiped bizning Volgamiz, har kuni changlarini artib, yaxshi kayfiyatda kuzatib yuboraman”, — deydi turmush o‘rtog‘i Rohila Bozorova.

Boli Sharipovni nurotaliklar “velosipedchi amaki” deyishadi. Sababi uni piyoda yoki mashinada deyarli ko‘rishmagan. Olis manzillarga borgandagina mashinaga minadi. Velosipedni inson salomatligi va ekologiya uchun foydali, qolaversa xarajatsiz texnika, deb biluvchi qahramonimiz chin ma’noda unga mehr qo‘ygan.

Boli aka velosiped haqida shunday deydi:

“Yoshligimizda 20-25 kilometr masofalarga o‘tin tergani borardik. O‘tinni eshakka yuklab yuborib, o‘zimiz velosipedda qaytardik. Insonning biror a’zosi yo‘qki velosipeddan foyda ko‘rmasa: muskullar baquvvat bo‘ladi, nafas olish yaxshilanadi, tanada tuzlar to‘planmaydi, o‘pka faoliyati yaxshilanadi va hokazo. Mashina odamni kasal qiladi. 4-5 kishi bilan mashinada Toshkentgacha borsangiz, boshingiz og‘rib, mazangiz qochib qoladi. Chunki mashina salonida kislorod kam bo‘ladi, to‘yib nafas ololmaysiz. Velosipedning yana bir muhim tomoni – insonlar diydoriga to‘yasiz, tabiatga zarar yetkazmaysiz, xarajati deyarli yo‘q. Shuning uchun, velosipedning foydasini bilgan insonlar ishga unda borib keladi. Bu huzur bag‘ishlaydi odamga, maza qilasiz. To‘g‘ri, mashina ham kerak, faqat uzoq yo‘llarga. Menga batareya bilan o‘zi harakatlanadigan velosipedlarni ham tavsiya qilganlar ko‘p bo‘ldi. Lekin ko‘nmadim. Velosipedning eng muhim jihati uning “pedal”ini aylantirishda. Shunda uning foydasi ko‘p bo‘ladi”.

Velosiped ishqibozi tomorqada mehnat qilishni ham yoqtiradi. Uni tajribali bog‘bon deyish mumkin. Hovlisida mo‘’jazgina bog‘ yaratgan. Bog‘da turli navdagi uzumlarni, 10 xildan ortiq mevali daraxtlarni ko‘rish mumkin.

Boliqul Sharipov umrini sanitariya-epidemiologiya sohasiga bag‘ishlagan. Turmush o‘rtog‘i esa ko‘p yillar bog‘cha mudirasi vazifasida ishlagan. Ular 5 nafar farzandni tarbiyalab, oliy ma’lumotli qilishgan. Farzandlari bugungi kunda turli lavozimlarda mehnat qilishadi.

Ruslan Saburov, Kun.uz muxbiri
Montaj ustasi – Jahongir Aliboyev