6 ёшли болакай Минскдан қандай қутқарилди? — Исроиллик ота ҳикояси

«Мени таниганларнинг ҳар бири ижтимоий тармоқларда пост ёзиш бўйича мутахассис эмаслигим, айниқса узундан-узоқ постлар ёзмаслигимни яхши билишади», — дейди ҳикоя муаллифи, Исроилда истиқомат қилаётган Игорь Рубин ўзининг Facebook’даги саҳифасида.

«Лекин бу ҳафта бошимдан ўтказган ғаройиб воқеани барчангиз билан ўртоқлашишни лозим деб топдим…

Кўпчилигингиз биласиз, Беларусда менинг ўғлим яшайди ва ҳар 6–7 ҳафтада олдимга келиб туради.

У 6 ёшда, 5 ёшидан бошлаб ёлғиз ўзи парвоз қилади (албатта, самолётга чиқариб қўйиш ва кутиб олишда у кузатув остида бўлади). Лекин коронавирус барчамизнинг режаларимизни ўзгартириб юборди ва менинг Даниэлим Беларусда қолиб кетди.

Муаммо шундаки, Беларусь коронавирусга қарши ҳеч қандай чора кўрмаётган кам сонли давлатлардан бири бўлиб турибди. У ерда ҳаёт ўз ўзани бўйлаб оқмоқда, маҳаллий футбол чемпионати ўйинлари бутун дунёга олиб кўрсатилмоқда... Хуллас, у ер инсон, айниқса ёш бола айни дамда бўлиши лозим бўлган энг хавфсиз жой ҳисобланмайди.

Ўтган жума куни қарасам — Минскдан Бен-Гурионга тўғридан-тўғри рейс қўйилибди, дарҳол ўғлимга чипта харид қилдим ва уйни тайёрлай бошладим.

Чунки шанба куни Бен-Гурионда Нью-Йоркдан самолёт келиб қўнган, учиб келганларнинг барчаси Исроил соғлиқни сақлаш вазирлиги томонидан ҳеч қандай назоратларсиз уй-уйларига тарқатиб юборилган, шу сабабли шанба куни қабул қилинган қонунга кўра, Исроилга кириб келган ҳар қандай фуқаро меҳмонхонада изоляцияда сақланиши талаб қилинади.

Якшанба куни мен 6 ёшли боланинг якка ўзи қандай қилиб изоляцияга олиниши мумкинлигига қизиқа бошлашни мақсад қилган эдим, шанба куни кечқурун куёвим қўнғироқ қилди ва «Facebook’даги постлардан бирининг остидаги изоҳларда транспорт вазирининг телефон рақами бор, унга қўнғироқ қилиб, болани нима қилишни сўра», деб қолди. Мен куёвимга сурбетларча «Яхшиси, Бибининг телефонини топиб берсанг бўларди», дебман...

Мен бир неча соатдан сўнг, аниқроғи шанба куни соат 22:59да транспорт вазири Бецалел Смотричга ёздим ва бир неча дақиқалардан сўнг у вазиятни тўла англаётгани, мудофаа вазирлигини муаммом ҳақида огоҳлантиришини айтиб, эртаси куни мудофаа вазирлиги бўлим бошлиғи Итай Гершковиц билан гаплашишимни тавсия қилди.

Мендек оддий фуқарога мамлакат раҳбариятидан бу қадар зудлик билан жавоб олиш жуда ғайриоддий ва кутилмаган ҳол эди. Фикримча, ҳар бир одам бундай вазиятда таажжубланарли ҳолатга тушиб қолар эди, лекин бу ҳали ҳикоянинг бошланиши…

Эртасига, якшанба куни мен Итайга хат ёздим ва бир неча соатдан сўнг мен ва фронторти қўмондонлиги билан видеоконференция ўтказилди. Улар болакайнинг бир ўзи учиб келаётганидан ажабланишди… Лекин бу борада ғамхўрлик қилишлари ҳақида ваъда беришди. Мен ўзимга келиб, Бен-Гурион аэропортига бўлажак сафарга тайёрлана бошладим.

Энди ҳикоянинг ўзини эшитинг…

Минскдан Исроилга парвоз соат 19:10да бошланиши керак эди. Бола бир ўзи учаётгани боис, кузатувчи уни регистрация зонасидан самолётга ўтказиш бошланган онда, парвоздан 35-40 дақиқа олдин олиб кетади. Даниэлнинг онаси регистрация устунига келгач, BELAVIA авиакомпанияси вакилидан болакайни рейсга қўя олмаслиги, чунки Исроилда янги қонун қабул қилингани, унга кўра мамлакатга учиб келганларнинг барчаси меҳмонхонада икки ҳафталик карантинга олиниши, шу сабабли авиакомпания болакай билан боғлиқ ушбу вазиятда масъулиятни ўз зиммасига ололмаслигини билдиради. Она муаммо ҳал этилгани, Исроилдаги керакли одамлар вазиятдан хабардор экани, барчаси юқори давлат идоралари даражасида ҳал қилинганини айтади. Улар аввалгидек, болакайни самолётга ўтқазишни рад этиш билан бирга, уларга ҳеч ким, ҳаттоки BELAVIA’нинг бош директори ҳам ёрдам бера олмаслигини айтишади.

Даниэлнинг онаси бош директор ҳузурига чопади ва худди шу рад жавобини олади.

Соат 18:45да барча йўловчилар самолётга ўтириб, парвозни кутишмоқда, Даниэлнинг онаси менга қўнғироқ қилиб, қўлидан ҳеч нарса келмагани, боламиз уча олмаслигини билдирди.

Биз ҳаётда адолатсизликка жуда кўп тўқнаш келамиз ва аксарият ҳолларда танлов бўлмагани учун таслим бўламиз. Кўпинча «Ҳақ бўлма, доно бўл», деган ибораларни эшитамиз, иложсизликдан тарвузимиз қўлтиғимиздан тушади…

Ўша онларда мен ўта адолатсизлик туйғусини туйдим, ўз фарзандимни эса инсон ҳаёти зиғирча аҳамиятга эга бўлмаган давлатда қолдираётганимни англадим.

Қўлларим қалтираганча, телефонни олиб Итай Гершковицнинг рақамларини тердим…

Соат миллари 18:46ни кўрсатиб турарди, мен эса фарзандим парвозга қўйилмаганини унга тушунтирдим. У барча рухсатлар олингани, у Исроилга келса ҳеч қандай муаммо бўлмаслигини айтди. Мен унга беларуслар уни рейсга қўймаслигини айтдим. «Агар сиз Исроилнинг Минскдаги элчисига қўнғироқ қилганингизда, элчи эса BELAVIA бош директорига қўнғироқ қилганида ва BELAVIA бош директори эса регистрация устунига қўнғироқ қилганидагина, эҳтимол, бу боламга самолётга ўтириш имкониятини берар эди», деб юбордим.

Билмадим, бундай дейишга қаердан ўзимда безбетлик ва журъат топдим, лекин гўшакнинг нариги тарафидан берилган жавобдан янада шокка тушдим: «Мен ҳозир бу иш билан шуғулланаман».

Мен шунда ҳам ўз фарзанди саломатлиги тўғрисида қайғурувчи ҳар қандай ота-она сингари бажариш реал бўлмаган нарсани сўраганимни англадим, вазият ачинарли эканлиги, мен бу вазиятга таъсир ўтказиш имконидан маҳрумлигимни тушуниб турган эдим.

Даниэлнинг онаси гўшакка йиғлар, Даниэль эса нималар бўлаётганини тушунмас эди.

Соат 18:53да Итайдан қўнғироқ бўлди: «Мен элчи билан гаплашдим, элчи эса BELAVIA бош директори билан гаплашди, бош директори регистрация устунига қўнғироқ қилди. Ўғлингиз шу рейсда учиб келади». Мен бунга жавобан «ахир парвозга бор-йўғи 15 дақиқа қолди-ку ахир?» дебман. Бу саволга жавоб жуда қисқа бўлди: «Бу самолёт сенинг болангсиз учмайди».

Бу вақтда Минск аэропортининг ярим персонали Даниэль билан шуғуллана бошлаган, рейсни тўхтатиб, болани бизнес-классга ўтқазиб юборишган. Болам Исроилга етиб келганда ундан парвоз қандай бўлганини сўрадим. У жавоб берди: «Ҳар доимгидай, фақат самолётда менюни ўзгартиришибди — зўр овқатлар беришди...»

Нима ҳам дердим, бизнес барибир бизнес-да.

Мен ўғлимни соғ-саломат қабул қилиб олдим, бир соат ўтгач Итай менга қўнғироқ қилиб, ҳаммаси жойидами, деб сўради. Биз машинага ўтириб, уйга йўл олдик ва мана, икки ҳафталик карантиндамиз.

Исроиллик болакайнинг Covid-19’га қарши тун-у кун тиним билмай ишлаётган, кўринмас душманга қарши курашда глобал муаммоларни ҳам унутмаётган инсонлар томонидан қутқарилгани ҳақидаги ҳикоя шундай тугайди.

Мени, Данэлни танимайдиган одамлар инсон ҳаётининг баҳосини жуда яхши билишади. Мен бу ҳикояни ёзаётган чоғимда бутун баданимда чумоли ўрмалагандек бўляпти. Буни ўқиган кўпчилик бу оддийгина шахсий ҳикоя деб ўйлар, лекин ундай эмас. Мен шу онларда Исроил фуқароси эканлигимдан фахрланаман!

Мен Исроилга 15 ёшимда Na'ale 16 дастури асосида иммиграция қилганман, Исроил Мудофаа армиясида хизмат қилганман, лекин Исроил учун ҳеч қачон ҳозиргидек фахр туйғусини туймаган эдим.

Нима учун бу ҳикояни ёздим, чунки мен транспорт вазири Бецалель Смотрица ва мудофаа вазирлиги бўлим бошлиғи Итай Гершковицга уларнинг ёрдами ва инсоний муносабатлари учун ташаккур билдиришнинг бошқа йўлини топа олмадим.

«Кимки бир ҳаётни қутқарса бутун оламни қутқарган бўлади».

Чиндан ҳам.

Жаноб вазир Нафтали Бенет, менинг ташаккур билдиришимга жавобан «бу менинг ишим», деб айтган Итайга менинг чуқур миннатдорчилигимни етказиб қўйишни сўрайман.

Данэлнинг отаси, исроиллик эканлигидан фахрланадиган Игорь».