Самарқанд вилояти – Ўзбекистоннинг марказида, Зарафшон дарёси водийсида жойлашган. У 1938 йил 15 январ куни ташкил этилган.

Вилоят ҳудуди 16,8 километр квадрат бўлиб, аҳолиси 4 млн 159 минг (1 июл ҳолатига кўра) кишини ташкил этади.

Самарқанд вилояти шимолий-шарқда Жиззах, жанубда Қашқадарё, шимолий-ғарбда Навоий вилоятлари, ғарбда Тожикистон билан чегарадош.

Вилоят таркибида 14 та туман, тўртта вилоятга бўйсунувчи шаҳар бор. Марказий Осиёдаги энг қадимий шаҳарлардан бири бўлган Самарқанд вилоят маркази ҳисобланади.

Вилоят аҳолиси асосан ўзбеклардан (88 фоиз) иборат. Шу билан бирга бу вилоятда тожиклар, руслар, украинлар, озарбойжонлар, месхети турклари ва бошқа миллатлар яшайди.

Вилоятда тарихий ва археологик масканлар жуда кўп. Айниқса, Самарқанд шаҳри тарихий бинолари билан дунёга машҳур.

Бу шаҳарда Регистон ансамбли, Амир Темур мақбараси, Шоҳи Зинда ансамбли ва Улуғбек расадхонаси каби тарихий бинолар сақланиб қолган. Шунингдек, Ургутда минг йиллик чинорлар ҳамон ўсиб турибди.

Самарқанд шаҳрига ҳар йили миллионлаб маҳаллий ва хорижий сайёҳлар ташриф буюради.