12 kishini ish bilan ta’minlagan o‘zgacha tadbirkor

Ko‘rsatuvimiz qahramoni jamiyatda imkoniyati cheklangan insonlar qatorida sanalsa-da, kishi izlansa va harakat qilsa to‘rt muchasi sog‘ odamlar kabi jamiyatga foydasi tegishi mumkinligini isbotlagan inson.

“Ozgina sog‘ligim chatoq bo‘lib tug‘ilganman. Kasalligim rivojlanib ketib, nogiron bo‘lib qoldim. Esimni tanib, holatimni tushunib yetganimdan so‘ng harakatlanishga o‘zimda kuch topishni o‘ylaganman. Maktabdan o‘qituvchilar biriktirishdi. Adabiyot, matematika fanlariga qiziqib o‘qiy boshladim. Kitob mutolaasi jon-u dilim edi. Rus tiliga qiziqib, lug‘at orqali ancha o‘zlashtirib oldim.

Yillar o‘tgan sari tadbirkorlikkka qiziqishim ortdi. Uyda o‘tirishni istamadim, odamlarga nafim tegishini xohladim. Uydan chiqa olmasdim. Atrof-muhitni ko‘rgim, odamlar bilan muloqot qilgim kelardi. Do‘stlarim bilan gaplashib o‘tirishni juda-juda xohlardim. Biznes, ya’ni pul topishni uyda bir paytlar bolalar qiziqqan “dendi” o‘yinidan boshlaganman.

Ijaraga do‘kon izlab topib, kompyuter xizmatini yo‘lga qo‘ydik. Keyin o‘zim kompyuterga juda qiziqib qoldim. O‘sha paytda qo‘lida hunari bor yigitlarni ishga qabul qilgandim. O‘zim ham Word, Excel va Photoshop dasturlarida bemalol ishlay olaman. 40 nafarga yaqin shogird chiqardim. Shu yerda tajriba ortirishib, boshqa joylarda ishlashmoqda”, – deydi tadbirkor.

“Ustozimizning izlanish va shijoatidan o‘zimizga kuch va motivatsiya olamiz. Ba’zida tushkun holatga tushib qolganimizda kayfiyatimizni ko‘taradi. Har soha bo‘yicha maslahatlarini berib, hayotda va ishda o‘rnimizni topishga katta yordam beradi. Kompyuter sohasiga shogird bo‘lib kirdim.

Ko‘p narsalarni o‘rganib, ishchi sifatida ishlab qoldim. Ikki yildan beri ahil-inoq bo‘lib ishlab kelmoqdaman. Shogirdlari yuz nafardan ko‘p desak ham bo‘ladi”, – deydi shogird qizlardan biri Ro‘zixon Siddiqova.

Hozirda Akmaljonning qo‘l ostida 12 nafar yigit-qiz ishlaydi.

“Do‘konimizda aholiga keng tarmoqli kompyuter xizmatlarini yo‘lga qo‘yganmiz. Suratga olish, eski suratlarni ta’mirlash va montaj qilib berish bilan ham shug‘ullanamiz.

Shu holatimni ko‘rgan inson meni nogiron deydi. Men nogironlikdan chiqishga harakat qilaman. Chunki sog‘lom odamlardan kam bo‘lmay mehnat faoliyati yuritishni xohlayman. Shu holatimda ham xalqqa xizmat ko‘rsatib kelyapman. Mijozlar meni hurmat qilishadi.

Xalqqa hizmat qilayotganimdan ich-ichimdan xursand bo‘lib ketaman. To‘rt muchasi sog‘lom odamlar ham nimadir so‘rab yashashga o‘rganib qolgan. Ular sog‘lomligidan foydalanishmayapti. O‘tirib mehnat qilsa ham bo‘ladi. Ayrimlar nogironligi bor insonlarni aravachada yetalab yurib, uning ustidan pul qilishadi. Xuddi ko‘rgazmadagidek. Men yoqtirmaydigan odat. Menga juda og‘ir botadi”, – deydi Akmaljon Usvaliyev.

Buloqboshi tumani hokimi o‘rinbosari Bunyodbek Buvamatov qahramonimiz haqida gapirarkan, u tadbirkor sifatida xayr-ehson ham qilib turishini aytadi.

“Buloqboshi tumanida 3500 nafar nogiron inson bor. Akram akani yoshligimdan beri taniyman. Men uni soliq to‘lovchi tadbirkor sifatida ham bilaman.

O‘zi qiynalayotganiga qaramay, 15 nafar ishchini ish bilan ta’minlab, qozonini qaynatib kelmoqda. Bizga, barchaga o‘rnak bo‘ladigan insondir. Bayram kunlari topgan daromadidan qiynalib qolgan oilalarga homiylik ham qiladi”, – deydi hokim o‘rinbosari.

Akmaljonning hayotida katta o‘zgarish qilgan narsa – bu elektr yordamida harakatlanuvchi nogironlik aravasi bo‘lgan. Germaniyalik sayyohlar sovg‘a qilgan elektrarava bilan u o‘zi xohlagan joyga birovning yordamisiz bora oladi. Biroq o‘n yil oldin olingan mazkur arava eskirib, tez-tez buziladigan bo‘lib qolgan.

“Ta’mirlash uchun ehtiyot qismlarini topish qiyin bo‘lyapti. Yangisini olay desam, hech ishchilar maoshi va ro‘zg‘ordan orttirib bo‘lmayapti”, deydi Akmaljon.

Tadbirkor ko‘p yillik mehnatlari uchun “Jasorat” medali bilan taqdirlangan.

“Men bu mukofotga loyiq ko‘rilganimdan faxrlanaman. Bayram kunlari taqib chiqaman.

Mamlakatimizda barcha teng huquqli. Shuni hisobga olgan holda, chet davlatlardagidek bizda ham imkoniyati cheklanganlar uchun do‘kon va boshqa joylarning kirish joylarida panduslar (nogironlar yo‘lagi)ni ko‘paytirish kerak deb hisoblayman. Imkoniyati cheklanganlar ishlashi uchun alohida fabrika ham kerak. Chet ellarda, ko‘zi ojizlar ham qo‘l harakati bilan ishlaydigan korxonalar bor”, – deydi u.

Akmaljonga suhbatimiz yakunida “Sizningcha, hayot hikmati nimada?” degan savolni berdik. Suhbatdoshimizning javobi quyidagicha bo‘ldi: “Hayot hikmati – bu qiyinchiliklarni yengib o‘tishda”.

Elmurod Ermatov, Kun.uz muxbiri
Operator va montaj ustasi – Azizbek Ismoilov